7 oktober 2023 (1e en 2e dag)
Een nest pups is altijd een hele verandering in je huis en je dagelijkse bezigheden… De focus is opeens eigenlijk alleen maar daar op en dan is het – vind ik – vooral in het begin even lastig om je gedachten op iets anders te richten. En ieder nest en ieder teefje verschilt ook weer natuurlijk! Kaidyn is zo’n tiepje dat mij transformeert tot ‘personeel’ zodra ze pups heeft; deze jongedame blaft of piept graag als ze iets gedaan wil hebben (iets drinken, iets eten, even plassen, even graven…). Erg komisch op zich, ik moet er alleen wel voor waken dat ze niet ALLES gaat bepalen dus soms moet ik haar even een beetje remmen ;-). Maar op zich mag ze nu best wat meer noten op haar zang hebben want ze vervult immers een zware, verantwoordelijke taak. Eentje die ze steeds voortreffelijk uitvoert, wat is zij toch een super mama! Ze neemt het allemaal weer uiterst serieus en stort zich er net als de vorige keer vol passie en gedrevenheid op. Fantastisch gewoon, ze vindt het zó leuk om moeder te zijn! Ze zorgt echt voortreffelijk voor haar 12 pupjes die weliswaar qua gewicht minder hard groeien dan ik gewend ben, wat natuurlijk ook logisch is met zo’n groot aantal. Maar ze doen het allemaal prima tot dusver, als ze niet drinken liggen ze intens tevreden te slapen dus ze zijn verzadigd. En met Kaidyn gaat het ook buitengewoon, die heeft een goede eetlust, de wandelingetjes worden elke keer weer wat langer en ze oogt blij en tevreden. Dus: so far, so good! 

Foto’s 1e en 2e dag

10 oktober 2023 (3e, 4e en 5e dag)
Het voelt nog altijd een beetje onwerkelijk om hier een nest te hebben liggen dat groter is dan ik ooit had verwacht. Elke keer als ik in de werpkist kijk denk ik: “hoe kan het bestaan dat Kaidyn het leven heeft geschonken aan zóveel pups”. Maar het is gewoon de werkelijkheid, er liggen er écht 12! En Kaidyn lijkt haar poot niet om te draaien voor de verzorging ervan, ik heb bewondering voor het gemak waarmee ze het allemaal doet. Het is echt erg leuk om haar bezig te zien met haar pups, alhoewel ik het voor haar ook fijn zou vinden als ze zichzelf wat vaker tijd buiten de werpkist zou gunnen. Even een poosje onder die hete lamp vandaan die constant op haar brandt en waar ze het natuurlijk enorm warm van krijgt. Maar het is nodig voor de pups, die kunnen de eerste drie weken hun eigen lichaamstemperatuur nog niet regelen. Ik ben altijd blij voor de mama’s als ze wat meer tijd voor zichzelf durven te pakken, maar Kaidyn is zover nog niet; tijdens de middagwandeling (die hier altijd wat langer is voor/met de honden) kan ze haar kindjes wel even uit haar gedachten zetten en stapt ze vol aandacht voor de omgeving en mij met me mee. Maar op alle andere momenten vindt ze dat nog te moeilijk en wil ze zo snel mogelijk weer terug in de werpkist. Aan moederliefde dus sowieso geen gebrek ;-).

Foto’s 3e, 4e en 5e dag

12 oktober 2023 (6e en 7e dag)
De pups zijn één week oud nu… De meest kritische periode ligt voor mijn gevoel achter ons, alhoewel het tot een dag of 15 nog wel spannend blijft; ze zijn zo ontzettend kwetsbaar en één verkeerde bacterie of een virusje kan al nare gevolgen hebben. Maar daar gaan we natuurlijk allemaal niet van uit, vooralsnog gaat het nog steeds geweldig met zowel moeder als kids. Kaidyn is gisteren lekker met de auto weggeweest voor een wandelingetje langs de Wetering samen met mijn oudje Venice. Ik merkte dat ze een beetje flauw aan het worden was; ze was wat blafferig en de pups reageerden daar op want die waren ook veel luidruchtiger dan ik van ze gewend ben. Ik vermoed dat Kaidyn zich verveelde en dus zei mijn gevoel dat ze een verandering van omgeving nodig had. En ik denk dat ik dat goed heb ingeschat want toen ze na de wandeling een flinke tuk had gedaan te midden van haar kindjes lag ze er heel anders bij en dit had ook direct effect op de pups; iedereen was weer stil en relaxed! De wond aan Kaidyn’s buik is trouwens prachtig aan het genezen, je ziet er eigenlijk niks van door de binnenwaartse (oplosbare) hechtingen. En mede doordat haar melklijsten er overheen vallen kunnen de pupjes er tijdens het drinken niet bij komen. Bovendien ben ik blij te kunnen constateren dat ik nog geen één keer heb gemerkt dat Kaidyn pijn had aan die wond! Al met al heeft ze dus nergens last van, behalve misschien van de hormonen die af en toe door haar lijfje razen, haha – ze is dan als een wilde aan het graven in de tuin of in één van de hondenmanden. Nou ja, als dat het ergste is dan tekenen we ervoor! We gaan nu op naar de volgende week, hieronder nog wat fotootjes van de afgelopen twee dagen. 

Foto’s 6e en 7e dag

> klik hier voor foto’s van week 1-2